Fimm manns lentu í snjóflóði núna laust eftir hádegi í dag á milli Dyrhamars og Hvannadalshnjúks. Þrír þeirra eru lemstraðir og brotnir en allir á lífi. Fallhlífahópur FBSR lenti við slysstað kl. 16:03 og er þetta í fyrsta skiptið sem björgunarstökk er stokkið hér á Íslandi. Þyrla LHG gat ekki lent á slysstað sökum lélegs skyggnis.

Núna eru félagar okkar úr fallhlífahópi staddir á slysstað við Hvannadalshnjúk. Þeir stukku úr TF-SYN Fokker flugvél Landhelgisgæslunnar klukkan 16:03, en laust um klukkan 14 í dag barst neyðarkall frá fimm fjallgöngumönnum sem höfðu lent í snjóflóði á milli Dyrhamars og hnjúksins í u.þ.b. 1950 metra hæð. Þeir eru allir á lífi en þrír þeirra eru nokkuð slasaðir. Þetta er í fyrsta skiptið 55 ára sögu Flugbjörgunarsveitarinnar sem stokkið er björgunarstökk. Þyrla LHG gat ekki athafnað sig við slysstað sökum lélegs skyggnis en hún hefur verið að flytja björgunarmenn nær vettvangi. Við bíðum núna átekta frétta frá slysstað.

Það var klukkan 16:03 í dag sem fimm björgunarstökkvarar úr fallhlífahópi Flugbjörgunarsveitarinnar stukku í 1000 feta hæð yfir Hvannadalshnjúki til að verða fjallgöngumönnum sem lent höfðu í snjóflóði til bjargar. Þá voru aðeins liðnar tvær klukkustundir frá útkallinum og á þeim tíma hafði vélin þurft að hringsóla góða stund yfir jöklinum til að leita að heppilegum stökkstað. Stokkið var í T-10 björgunarfallhlífum í static-línu, en það eru kringlóttar og belgmiklar fallhlífar sem opnast um leið og stokkið er út. Stökkið tókst mjög vel og lentu stökkvararnir aðeins 1,8 km. frá slysstaðnum, sem verður að teljast gott við þessar aðstæður en mjög blint var á jöklinum og skýjaflákar birgðu sýn. Auk þess er erfiðara að stýra T-10 fallhlífum heldur en ferköntuðum fallhlífum sem venjulegast eru notaðar í frístundastökki.

Í þann mund sem félagarnir lentu var TF-LÍF komin yfir hnjúkinn með tvo björgunarmenn frá HSSK og Víkverja í Vík sem stukku úr þyrlunni í tveggja metra hæð rétt ofan við hina slösuðu og komu þeir í sömu mund á slysstað. LÍF hafði þá árangurslaust reynt að athafna sig yfir slysstaðnum en ekki reyndist hægt að láta menn síga þar sökum blindu. Skömmu síðar rofaði til og greip þá áhöfn Lífar tækifærið, stakk sér niður og náðu að taka hina þrjá slösuðu um borð.

Hinir tveir sem ekki voru slasaðir voru svo ferjaðir niður af björgunarsveitarmönnum HSSK og björgunarsveitinni í Víkverja og okkar menn voru fluttir niður á vélsleðum frá Björgunarfélagi Hornafjarðar, sem voru einstaklega hjálplegir og atorkusamir og vilja stökkvararnir koma á framfæri sérstöku þakklæti til þeirra.

Stökkvararnir voru þeir Atli Þór Þorgeirsson nýkjörinn formaður FBSR, Magnús Aðalmundsson, Ottó Eðvarð Guðjónsson, Óli Haukur Ólafsson og Þórður Bergsson. Stökkstjórar voru Snorri Hrafnkelsson og Pétur Kristjánsson.

Sleðahópur FBSR tók að sér að sjá um öryggismál í árlegri ferð
Ski-Doo umboðsins á Vatnajökul aðra helgina í maí og heppnaðist ferðin
með ágætum.

Lögðu fjórir sleðamenn af stað á fimmtudagskvöldið og bættist svo
fimmti maðurinn, undirritaður, við á föstudagskvöldið en sá þurfti að
halda fyrirtækinu gangandi og vinna í búðinni á föstudag enda
úrvalsmaður þar á ferð.

Farið var í dagsferðir út frá Jöklaseli, skála Íss og ævintýra á
Skálafellsjökli, föstudag og laugardag enda alvöru sleðakallar ekkert
að velta sér upp úr vonbrigðum Íslensku þjóðarinnar á fimmtudagskvöldið
þegar Sylvía Nótt var illa svikin í Júravisjón.

Lögðu 40 sleðar stað frá Jöklaseli klukkan tíu og var keyrt norður
Skálafellsjökul inn á Brókarjökul, að Karli og Kerlingu og niður á
Breiðamerkurjökul. Þaðan var stefnan tekin þvert yfir jökul að
Fingurbjörg í Mávabyggðum og svo í Hermannaskarð og að Þumli. Höfðu
menn á orði að jökullinn væri harður og óslettur eftir norðanátt
undangenginna daga en komu þó kaflar inn á milli þar sem hægt var að
spretta úr spori. Svo harður var hann reyndar að það skemmdist stöng í
búkka á einum flubbasleðanum og var þá gripið í gervihnattasímann góða
og himintunglin nýtt til að panta varahluti úr bænum, enda sleðahópur
með einstaklega góð sambönd í umboðinu og sinn eigin þjónustufulltrúa
sem snarlega skellti sér upp í flugvél og tók meira að segja forstjóra
fyrirtækisins með til að afhenda varahlutina í eigin persónu. Þegar
undirritaður og forstjórinn mættu á svæðið varð fögnuður mikill og
slegið upp veislu í boði umboðsins.

Daginn eftir varð ljóst að veðrið yrði svipað og fyrr eða norðanátt
u.þ.b. 15 m/s og bjart við jaðra jökulsins í suðri en skafrenningur
inni á jökli enda keyrðum við inn í kófið um 10 km inn á jökli. Var þá
ákveðið að halda á sömu slóðir og daginn áður enda víst að þar kæmumst
við örugglega í sól og sumaryl.

Stóðst það og var stefnan tekin í Esjufjöll í hádegisstopp og þaðan
keyrt að Þuríðartindi. Var svo haldið aftur í Mávabyggðir þar sem
brekkusleðarnir voru teknir til kostanna og gáð hver gæti “pissað hæst
á staurinn” enda fullorðnir og vel þroskaðir menn á ferð sem þurftu að
komast að því hver væri mestur og bestur. Var svo haldið heim á leið
enda langt liðið á dag. Áttum við u.þ.b.einn kílómeter eftir að
Brókarjökli þegar veðrið versnaði til muna og þurftu flubbar nú að taka
stjórnina í sínar hendur og smala yfir jökulinn. Var sleðunum stillt
upp í þrefalda röð þar sem Þór og Eddi leiddu hópinn, Tóti og Arnar
ráku lestina og Jói brunaði eins og fjárhundur fram og til baka til að
halda hópnum saman og gæta þess að enginn villtist frá. Gekk vel að
koma mannskapnum niður úr veðrinu þó undirritaður þyrfti að hægja á sér
vegna bilunar og kom ekki niður fyrr en langt á eftir síðustu mönnum.

Þar sem veðurspáin fyrir næsta dag var enn verri en dagana á undan
voru litlar undirtektir fyrir áframhaldi á ferðinni hjá sleðamönnum og
konum enda hópurinn búinn  að keyra hátt í 400 km seinustu 2 daga.
Var flubbum því þakkað kærlega fyrir aðstoðina og héldum við heim á
leið að loknum löngum degi og var komið í bæinn um 03.00 þá um nóttina.

 Eftirtaldir tóku þátt í ferðinni frá FBSR:

Þór, Eddi, Tóti, Arnar, Jói og Þórunn sem kom með á einkasleða.

 Myndir og texti – Arnar Bergmann

Hópurinn samankominn við Jöklasel

Tveir af okkar sleðum

Undirritaður sagnaritari gægist út um hjálminn

Allt á hvolfi. Var það hér sem sleðinn bilaði…?

Við Fingurgbjörg

Mjög víðtæk leit hefur verið gerð að Pétri Þorvarðarsyni, sem síðast er vitað um í nágrenni við Grímsstaði á Fjöllum aðfararnótt sunnudags. Leitin hefur enn ekki borið árangur. Leitarmenn frá FBSR fóru til leitar og eldsneytisbíllinn var einnig sendur með þyrlueldsneyti.

Aðfararnótt mánudagsins 15. maí var óskað eftir aðstoð frá björgunarsveitum á höfuðborgarsvæðinu við leit austur á Grímsstöðum á fjöllum. Leit að ungum manni, Pétri Þorvarðarsyni, hafði þá ekki borið árangur en hans hefur verið saknað frá því á aðfararnótt sunnudagsins 14. maí.

Fokker flugvél LHG var send snemma á mánudagsmorgun með 20 leitarmenn og þar af voru þrír frá FBSR. Daginn eftir fóru svo tveir leitarmenn frá okkur austur til afleysingar og tveir menn úr bílahópi fóru með eldsneytisbíl LHG austur með þyrlueldsneyti.

Eins og komið hefur fram í fjölmiðlum þá hefur leitin ekki borið árangur ennþá þrátt fyrir að mjög stórt svæði hafi verið fínkembt. Dregið hefur verið úr umfangi leitarinnar en á laugardaginn mun aftur verða lagst á árarnar og liðsauki sendur austur til að gera víðtæka leit.

Eins og dagskráin gerði ráð fyrir þá fóru B2 og nokkrir inngengnir á
laugardaginn í Þríhnjúkahelli, eða Þríhnjúkagíg eins og hann er kannski
oftar kallaður. Lagt var af stað kl. 10 og var fyrsti maður kominn
niður kl.13:20 svo komu hinir niður koll af kolli, samtals átta manns.
Þegar allir voru komnir niður var ákveðið að klöngrast alla leið niður
á botn.

Að vísu þurftum við aðeins að leita að réttu leiðinni en hún fannst
að lokum og allir gátu barið augum strompinn, sem er þó engin strompur
því hann nær ekki upp á yfirborð. Ekki hef ég jarðfræðilega skýringu á
þessu fyrirbrigði en þetta er eins og einhver hafi ætlað að bora gat
upp á yfirborðið en hætt í miðjum klíðum. Þríhnjúkagígur er af
jarðfræðingum talinn vera stærsta hraunhvelfing í heimi og er 130
metrar á dýpt. Hallgrímskirkjuturn er 74,5 metrar á hæð, þannig að hæð
þessa hellis slagar hátt í tvöfalda þá hæð.

Svo tók við ferðin upp og þar gekk á ýmsu. Fyrstir fóru Hjörtur og
Magnús (snjóbílakall) og á eftir þeim fóru Viddi og Heiða Jóns, 
Hjörtur lenti í einhverju basli með handjúmmaran sinn og fyrir vikið
þurfti Viddi að húka á línunni fyrir neðan hann í smá tíma. Þegar tveir
fyrstu voru kominr upp fóru systurnar á sitt hvora línuna og þá fyrst
fór að færast spenningur í ferðina. Þegar Ólöf var komin í  svona
20 metra hæð, opnaðist brjóstjúmmarinn hennar og gat hún með engu móti
komið línunni aftur í. Það fór aðeins um mannskapinn sem beið niðri á
botni. Ég var að leggja af stað til að hjálpa henni þegar hún kallaði
og sagðist vera búinn að koma prússik á línuna og hefði tekist að koma
línunni aftur í brjóstjúmmaran. Það var nú mikill léttir.

Nú var Evvi kominn á hina línuna og var að ná Ólöfu þegar hún, með
einhverri óútskýranlegri kænsku tekst að flækja prússikbandi í
brjóstjúmmarann og getur ekki losað það. Í sameiningu reyna þau að losa
flækjuna en tekst ekki. Var þá brugðið á það ráð að fá brjóstjúmmara,
karabínu og sling að ofan og skipti Ólöf um línu og skildi sinn júmmara
eftir á hinni línunni. Þá var bara einn eftir og var sá kominn upp um
kl. 21 og hafði verið niðri síðan kl. 13:20. Mikið var nú gott að
komast upp úr þessari holu og lofar undirritaður, sem hefur farið
þrisvar í hellinn, að þetta hafi verið í síðasta skipti sem hann fer
þarna niður.

Svo var gengið frá og brunað á "Stælinn" og slafrað í sig feitum
hamborgurum og nautasteikum og að lokum var farið niður í sveit það sem
gengið var frá búnaði. Einhverjir jaxlar í hópnum létu sig hafa það og
mættu í partý hjá B1 og hafa ábyggilega uppskorið aðdáun þeirra fyrir
afrek dagsins.

Myndir og texti Matti Zig

Hópurinn, að undanskildum undirrituðum: Ragna, Heiða, Ólöf, Viddi, Halldór, Evvi
og Hjörtur.

Opið er eins og kattarglyrna þegar niður er komið

Heiðu farið að leiðast þófið

Áður fyrr trúðu menn því að Þríhnjúkagígur lægi rakleitt til Vítis. Við vitum nú
að það er haugalygi.

Strompurinn frægi

Sigið í Þríhnjúkagíg
– maí 2006

Eins og dagskráin gerði ráð fyrir þá fóru B2 og nokkrir inngengnir á laugardaginn í Þríhnjúkahelli, eða Þríhnjúkagíg eins og hann er kannski oftar kallaður.

Lagt var af stað kl. 10 og var fyrsti maður kominn niður kl.13:20
svo komu hinir niður koll af kolli, samtals átta manns. Þegar allir
voru komnir niður var ákveðið að klöngrast alla leið niður á botn. Að
vísu þurftum við aðeins að leita að réttu leiðinni en hún fannst að
lokum og allir gátu barið augum strompinn, sem er þó engin strompur því
hann nær ekki upp á yfirborð. Ekki hef ég jarðfræðilega skýringu á
þessu fyrirbrigði en þetta er eins og einhver hafi ætlað að bora gat
upp á yfirborðið en hætt í miðjum klíðum. Þríhnjúkagígur er af
jarðfræðingum talinn vera stærsta hraunhvelfing í heimi og er 130
metrar á dýpt. Hallgrímskirkjuturn er 74,5 metrar á hæð, þannig að hæð
þessa hellis slagar hátt í tvöfalda þá hæð.

Svo tók við ferðin upp og þar gekk á ýmsu. Fyrstir fóru Hjörtur og
Magnús (snjóbílakall) og á eftir þeim fóru Viddi og Heiða Jóns, 
Hjörtur lenti í einhverju basli með handjúmmaran sinn og fyrir vikið
þurfti Viddi að húka á línunni fyrir neðan hann í smá tíma. Þegar tveir
fyrstu voru kominr upp fóru systurnar á sitt hvora línuna og þá fyrst
fór að færast spenningur í ferðina. Þegar Ólöf var komin í  svona 20
metra hæð, opnaðist brjóstjúmmarinn hennar og gat hún með engu móti
komið línunni aftur í. Það fór aðeins um mannskapinn sem beið niðri á
botni. Ég var að leggja af stað til að hjálpa henni þegar hún kallaði
og sagðist vera búinn að koma prússik á línuna og hefði tekist að koma
línunni aftur í brjóstjúmmaran. Það var nú mikill léttir.

Nú var Evvi kominn á hina línuna og var að ná Ólöfu þegar hún, með
einhverri óútskýranlegri kænsku tekst að flækja prússikbandi í
brjóstjúmmarann og getur ekki losað það. Í sameiningu reyna þau að losa
flækjuna en tekst ekki. Var þá brugðið á það ráð að fá brjóstjúmmara,
karabínu og sling að ofan og skipti Ólöf um línu og skildi sinn júmmara
eftir á hinni línunni. Þá var bara einn eftir og var sá kominn upp um
kl. 21 og hafði verið niðri síðan kl. 13:20. Mikið var nú gott að
komast upp úr þessari holu og lofar undirritaður, sem hefur farið
þrisvar í hellinn, að þetta hafi verið í síðasta skipti sem hann fer
þarna niður.

Svo var gengið frá og brunað á "Stælinn" og slafrað í sig feitum
hamborgurum og nautasteikum og að lokum var farið niður í sveit það sem
gengið var frá búnaði. Einhverjir jaxlar í hópnum létu sig hafa það og
mættu í partý hjá B1 og hafa ábyggilega uppskorið aðdáun þeirra fyrir
afrek dagsins.

Myndir og texti Matti Zig

{zoomcat catid=2}

Sleðaferð með Ski-Doo á Vatnajökul
maí 2006

Sleðahópur FBSR tók að sér að sjá um öryggismál í árlegri ferð
Ski-Doo umboðsins á Vatnajökul aðra helgina í maí og heppnaðist ferðin
með ágætum.

Lögðu fjórir sleðamenn af stað á fimmtudagskvöldið og bættist
svo fimmti maðurinn, undirritaður, við á föstudagskvöldið en sá þurfti
að halda fyrirtækinu gangandi og vinna í búðinni á föstudag enda
úrvalsmaður þar á ferð.

Farið var í dagsferðir út frá Jöklaseli, skála Íss og ævintýra á
Skálafellsjökli, föstudag og laugardag enda alvöru sleðakallar ekkert
að velta sér upp úr vonbrigðum Íslensku þjóðarinnar á fimmtudagskvöldið
þegar Sylvía Nótt var illa svikin í Júravisjón.

Lögðu 40 sleðar stað frá Jöklaseli klukkan tíu og var keyrt norður
Skálafellsjökul inn á Brókarjökul, að Karli og Kerlingu og niður á
Breiðamerkurjökul. Þaðan var stefnan tekin þvert yfir jökul að
Fingurbjörg í Mávabyggðum og svo í Hermannaskarð og að Þumli. Höfðu
menn á orði að jökullinn væri harður og óslettur eftir norðanátt
undangenginna daga en komu þó kaflar inn á milli þar sem hægt var að
spretta úr spori. Svo harður var hann reyndar að það skemmdist stöng í
búkka á einum flubbasleðanum og var þá gripið í gervihnattasímann góða
og himintunglin nýtt til að panta varahluti úr bænum, enda sleðahópur
með einstaklega góð sambönd í umboðinu og sinn eigin þjónustufulltrúa
sem snarlega skellti sér upp í flugvél og tók meira að segja forstjóra
fyrirtækisins með til að afhenda varahlutina í eigin persónu. Þegar
undirritaður og forstjórinn mættu á svæðið varð fögnuður mikill og
slegið upp veislu í boði umboðsins.

Daginn eftir varð ljóst að veðrið yrði svipað og fyrr eða norðanátt
u.þ.b. 15 m/s og bjart við jaðra jökulsins í suðri en skafrenningur
inni á jökli enda keyrðum við inn í kófið um 10 km inn á jökli. Var þá
ákveðið að halda á sömu slóðir og daginn áður enda víst að þar kæmumst
við örugglega í sól og sumaryl.

Stóðst það og var stefnan tekin í Esjufjöll í hádegisstopp og þaðan
keyrt að Þuríðartindi. Var svo haldið aftur í Mávabyggðir þar sem
brekkusleðarnir voru teknir til kostanna og gáð hver gæti “pissað hæst
á staurinn” enda fullorðnir og vel þroskaðir menn á ferð sem þurftu að
komast að því hver væri mestur og bestur. Var svo haldið heim á leið
enda langt liðið á dag. Áttum við u.þ.b.einn kílómeter eftir að
Brókarjökli þegar veðrið versnaði til muna og þurftu flubbar nú að taka
stjórnina í sínar hendur og smala yfir jökulinn. Var sleðunum stillt
upp í þrefalda röð þar sem Þór og Eddi leiddu hópinn, Tóti og Arnar
ráku lestina og Jói brunaði eins og fjárhundur fram og til baka til að
halda hópnum saman og gæta þess að enginn villtist frá. Gekk vel að
koma mannskapnum niður úr veðrinu þó undirritaður þyrfti að hægja á sér
vegna bilunar og kom ekki niður fyrr en langt á eftir síðustu mönnum. 

Þar sem veðurspáin fyrir næsta dag var enn verri en dagana á undan
voru litlar undirtektir fyrir áframhaldi á ferðinni hjá sleðamönnum og
konum enda hópurinn búinn  að keyra hátt í 400 km seinustu 2 daga. Var
flubbum því þakkað kærlega fyrir aðstoðina og héldum við heim á leið að
loknum löngum degi og var komið í bæinn um 03.00 þá um nóttina.

 Eftirtaldir tóku þátt í ferðinni frá FBSR:

Þór, Eddi, Tóti, Arnar, Jói og Þórunn sem kom með á einkasleða.

 Myndir og texti – Arnar Bergmann

{zoomcat catid=4} 

Flugbjörgunarsveitin
í Reykjavík og Ferðaklúbburinn 4×4 hafa skrifað undir samstarfssamning
sem kveður á um að félögin auki samstarf sitt á ýmsum sviðum. Hann
kveður meðal annars á um að félagsmenn 4×4 munu geta sótt námskeið á
vegum F.B.S.R og öfugt. F.B.S.R mun einnig sinna hlutverki
"björgunarsveitar" fyrir félagsmenn 4×4.Flugbjörgunarsveitin í Reykjavík og Ferðaklúbburinn 4×4 hafa skrifað
undir samstarfssamning.  Samningurinn kveður á um að félögin auki
samstarf sitt á ýmsum sviðum.  Meðal þess sem samningurinn kveður
á um er að félagsmenn 4×4 munu geta sótt námskeið á vegum F.B.S.R og
öfugt.  Þá verða kynningar á félögunum haldnar og sveitirnar munu
starfa saman að fjáröflunum þar sem því verður við komið. Að lokum
geta félagsmenn F.B.S.R borgað félagsgistigjöld í skála 4×4 og mun það
sama eiga við um félagsmenn 4×4 sem geta borgað félagsgistigjald í
væntanlegan skála F.B.S.R í Tindfjöllum..

Páskaferðin 2006

Mýrdalsjökull –
Strútslaug – Landmannalaugar

Undirbúningur fyrir ferðina var alfarið í höndum nillanna í B2. Þetta árið
var ákveðið að vera með þrjá möguleika ef veður skyldi bregðast á upphaflega
ákveðnu leiðinni. Skoðuð voru kort af hálendi sunnan jökla, Drangajökull var
inni í myndinni og svo Tröllaskaginn. Þegar veðurspáin fyrir sunnanvert landið
var birt á þriðjudegi fyrir páska var ákveðið að halda sig við
Suðurlandið og
var ferðaplanið svo hljóðandi:

Fimmtudagur, skírdagur: Ekið að Mýrdalsjökli og gengið fram
til kvölds.
Föstudagurinn langi: Mýrdalsjökull kláraður og
endað við Strútslaug.
Laugardagur: Stefnan tekin á
Landmannalaugar, farið um Muggudali ofan í Sveinsgil og út eftir
Jökulgili.
Sunnudagur, páskadagur: Stefnt á Sigöldu.

Eitt markmið var sett áður en lagt var af stað og það var að komast í tvær
laugar á leiðinni.

Það sem hægt er að segja um þessa ferð er að hún heppnaðist alveg frábærlega.
Nægur snjór var á öllu svæðinu og skíðafærið mjög gott. Veðrið lék við okkur þó
svo að frostið færi niður í -13 gráður. Á fimmtudeginum var ákveðið að ganga til
kl. 18:00 og tjalda og bívaka þá. Evvi og Viddi byrjuðu á því að gera Igloo en
hættu í miðjum klíðum og bívökuðu í hálfkláruðu slotinu. Sólarlagið og ekki
síður tungl uppkoman voru með ólíkindum, tunglið nánast fullt og alveg
appelsínugult, ekki bara gult heldur eins og appelsína. Það var magnað að sofna
við þessa sýn.

Á föstudeginum þykknaði þó upp seinni partinn og snjóaði aðeins en það gekk
yfir áður en kvöldaði og um nóttina var aftur orðið heiðskírt. Það hreyfði ekki
vind á meðan það snjóaði og á tímabili rann allt saman. Eina leiðin til að
komast að Strútslaug var að ganga algjörlega eftir áttavitanum.

Á laugardeginum þurftum við að hafa varann á okkur varðandi snjóflóð og
þurftum því aðeins að breyta fyrirhugaðri leið. Þó svo að laugardagurinn væri
stysti ferðadagurinn á korti, þá reyndist hann vera sá lengsti. Þegar á það
reyndi að komast úr Sveinsgili, meðfram ánni, var það ekki hægt. Við þurftum því
að setja skinnin á skíðin og fara yfir Hrygginn milli gilja og ofan í Þrengslin
og ekki tók betra þar við. Áin hlykkjaðist um allt gilið eins og spastískur
snákur og áður en yfir lauk höfðum við vaðið hana 5 sinnum og þar af einn í
hópnum farið yfir hana fram og til baka 24 sinnum. Við komum í Landmannalaugar
kl. 23 og höfðum verið á ferðinni í tíu og hálfan tíma. Á þeim tímapunkti var
ákveðið að kanna hvort ekki væri gistipláss laust sem og það var. Öll voru kát
með það og tóku hraustlega til matar síns og ekki leið á löngu uns allir voru
sofnaðir.

Daginn eftir var farið í laugina og svo haldið á leið í Sigöldu. Þegar
við vorum að koma að Ballarvaði (Bjallavaði) sáum við hvar Beggi Trucker var
mættur á Fordinum. Hann hafði hitt einhverja jeppakalla sem komu frá
Landmannalaugum og þeir borið honum þær fréttir að enginn snjór væri frá
Ballarvaði (Bjallavaði) og því væri best fyrir hann að fara á móti okkur. Þetta
koma ekki að sök. Hælsæri voru farin að hrjá mannskapinn og allir voru sáttir
við þessa tilhögun. Nú var búnaðinum hlaðið í bílinn og ekið í Hrauneyjar og
ferðalangarnir teknir í r&$$#%&%# í sjoppunni þar (þvílík verðlagning).
Jæja klakklaust komumst við í bæinn og voru allir sáttir við túrinn. Nillarnir
sýndu það í þessari ferð að þeir eru þess verðugir að ganga í sveitina að mánuði
liðnum. Ég þakka krökkunum fyrir frábærar stundir á þessu árum og vona að þau
séu ánægð með þau líka.

Matti Zig

Ólöf og Viðar

Ragna

Evvi í góðum gír

Igglúið þeirra Evva og Vidda sem varð ekki hærra en réttarveggur

Notalegar vistarverur

Það jafnast ekkert á við það, að skella sér í sjóðheitt bað

Snjóflóðahættan verður ekki greinilegri. Ef myndin "prentast" vel má sjá spýjur
í hlíðinni.

Þá var ekkert annað en að líma skinnin á og klífa Hrygginn.